نگارش شده در تاریخ:چهار شنبه 20 آذر 1391برچسب:قرآن, 10:29
قرآن در اصل مصدر است به معنی خواندن. چنان که در بعضی از آیات معنای مصدری مراد است مثل « ان علینا جمعه و قرانه قادا قراناه قاتبع قرانه »[4]
سپس قرآن علم است(اسم خاص) برای کتاب حاضر که بر حضرت رسول(ص) نازل شده است به اعتبار آنکه خواندنی است. قرآن کتابی است خواندنی باید آن را خواند و درمعانیش دقت و تدبر نمود. بعضی ها قرآن را در اصل به معنی جمع گرفته اند که اصل « قرء » به معنی جمع است در این صورت می توانند بگویند قرآن یعنی جامع حقایق و فرموده های الهی.[5] و نیز گفته اند از آن جهت قرآن نامیده می شود که سوره ها را جمع نموده و آنها را به یکدیگر پیوند می دهد.[6]
[4]قیامه / 17 و 18؛ در قرآن عجله نکن؛ زیرا جمع کردن آنچه وحی می کنیم و خواندن آن بر عهده ی ماست ... و جون آن را خواندیم از خواندنش پیروی کن و بخوان.
[5]قاموس قرآن؛ سید علی اکبر قرشی، دار الکتب الاسلامیه، هشتم، 1378 ش
